Telefon:     690 936 501 (dr inż. Bogusław Madej)
Email:         bmadej@atut-bm.pl ; biuro@atut-bm.pl

OPINIE KLIENTÓW O NASZYCH SZKOLENIACH

certyfikat_biznesu

unijneprzewozyrzeczy-ponad_2_5t.jpg

Jakie wymaganie musi spełnić przewoźnik wykonujący unijne przewozy rzeczy pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 2,5 tony?

Opracował: dr inż. Bogusław Madej

Od 21 maja 2022 roku transport drogowy wykonywany w ruchu międzynarodowym pojazdami o DMC powyżej 2,5 tony wymaga spełnienia nowych wymagań wprowadzonych przez Pakiet Mobilności. Przewoźnicy wykorzystujący pojazdy o masie od 2,5 do 3,5 tony w przewozach zarobkowych rzeczy na terenie Unii Europejskiej muszą posiadać odpowiednie licencje i spełniać takie same warunki jak firmy transportowe dysponujące ciężarówkami powyżej 3,5 tony DMC. Te zmiany mają fundamentalne znaczenie dla branży transportowej i wymagają gruntownego przygotowania organizacyjnego oraz finansowego od przewoźników.

 

Spis treści

  1. Wprowadzenie do nowych przepisów w transporcie drogowym
  2. Zakres stosowania przepisów – kogo dotyczą nowe wymagania
  3. Zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego
  4. Licencja wspólnotowa – klucz do transportu międzynarodowego
  5. Certyfikat kompetencji zawodowych w transporcie drogowym
  6. Zdolność finansowa przewoźnika – wymogi i formy zabezpieczenia
  7. Baza eksploatacyjna – wymagania infrastrukturalne
  8. Dobra reputacja w transporcie drogowym
  9. Wymagania dla kierowców w transporcie międzynarodowym
  10. Tachografy w pojazdach od 2,5 do 3,5 tony – obowiązek od 2026 roku
  11. System kar i konsekwencje niespełnienia wymagań
  12. Procedury administracyjne i dokumentacja

Wprowadzenie do nowych przepisów w transporcie drogowym

Pakiet Mobilności, a konkretnie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1055 z dnia 15 lipca 2020 roku, wprowadził rewolucyjne zmiany w unijnym transporcie drogowym rzeczy. Głównym celem tych regulacji było ujednolicenie zasad konkurencji na jednolitym rynku europejskim oraz podniesienie standardów bezpieczeństwa w transporcie. Nowelizacja objęła swym zakresem przedsiębiorców wykonujących przewozy międzynarodowe pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej od 2,5 do 3,5 tony.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 Rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, dotychczas przewoźnicy wykonujący zawód przewoźnika drogowego rzeczy wyłącznie pojazdami silnikowymi lub zespołami pojazdów, których dopuszczalna masa całkowita nie przekraczała 3,5 tony, byli zwolnieni z obowiązku posiadania licencji. Zmiana przepisów oznaczała konieczność dostosowania się tysięcy firm transportowych w całej Unii Europejskiej do nowych wymogów prawnych.

Zakres stosowania przepisów – kogo dotyczą nowe wymagania

Nowe przepisy dotyczące transportu drogowego obejmują wyłącznie zarobkowe przewozy międzynarodowe rzeczy wykonywane pojazdami o DMC powyżej 2,5 tony. Kluczowe jest rozróżnienie, że regulacje nie dotyczą:

  1. Przewozów krajowych rzeczy – transport wykonywany wyłącznie na terenie jednego państwa członkowskiego pozostaje poza zakresem nowych wymogów.
  2. Przewozów osób – zarówno krajowych, jak i międzynarodowych, niezależnie od masy pojazdu.
  3. Przewozów międzynarodowych na potrzeby własne – pod warunkiem spełnienia ściśle określonych kryteriów.
  4. Transportu pojazdami o DMC do 2,5 tony – te pozostają całkowicie zwolnione z nowych obowiązków.

Definicja przewozu kabotażowego, określona w art. 2 ust. 6 Rozporządzenia (WE) nr 1072/2009, również objęła pojazdy o DMC powyżej 2,5 tony, co oznacza, że wykonywanie przewozów kabotażowych takimi pojazdami wymaga posiadania licencji wspólnotowej.

Harmonogram wejścia w życie przepisów

Przepisy weszły w życie w dwóch głównych etapach zgodnie z Rozporządzeniem (UE) 2020/1055:

  1. 21 lutego 2022 roku – możliwość składania wniosków o zezwolenia i licencje dla pojazdów 2,5-3,5 tony DM.
  2. 21 maja 2022 roku – obowiązkowe stosowanie przepisów, z możliwością przedłużenia terminu dostosowania do 22 maja 2022 roku przez poszczególne państwa członkowskie.

Zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego

Podstawowym dokumentem wymaganym w transporcie drogowym jest zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, które stanowi warunek konieczny do uzyskania licencji wspólnotowej. Zgodnie z art. 3 Rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, zezwolenie udziela się przedsiębiorcy, który spełnia określone wymagania.

Organ wydający i koszty

Zezwolenie wydaje starosta właściwy dla miejsca zamieszkania przedsiębiorcy lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, albo Główny Inspektorat Transportu Drogowego (GITD). Opłata za wydanie zezwolenia wynosi 1000 złotych, niezależnie od liczby pojazdów zgłoszonych przez przedsiębiorcę.

Warunki uzyskania zezwolenia

Aby uzyskać zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, przedsiębiorca musi spełnić łącznie następujące warunki określone w art. 3 ust. 1 Rozporządzenia (WE) nr 1071/2009:

  1. Posiadanie stałej i rzeczywistej siedziby w państwie członkowskim, gdzie prowadzona jest główna działalność.
  2. Dobra reputacja – brak skazań za określone przestępstwa.
  3. Odpowiednia zdolność finansowa – zgodnie z wymogami art. 7 rozporządzenia.
  4. Kompetencje zawodowe – posiadanie certyfikatu kompetencji zawodowych

Dokumenty wymagane do wniosku

Zgodnie z wymogami administracyjnymi, do wniosku o zezwolenie należy dołączyć:

  1. Oryginał certyfikatu kompetencji zawodowych (do wglądu) oraz jego kopię.
  2. Oświadczenie osoby zarządzającej transportem w przedsiębiorstwie.
  3. Dokumenty potwierdzających zdolność finansową.
  4. Oświadczenie o dysponowaniu bazą eksploatacyjną.
  5. Oświadczenie o nieskazaniu za przestępstwa określone w art. 6 ust. 1a rozporządzenia.

Licencja wspólnotowa – klucz do transportu międzynarodowego

Licencja wspólnotowa to decyzja administracyjna wydawana przez Główny Inspektorat Transportu Drogowego, uprawniająca do wykonywania międzynarodowego zarobkowego transportu drogowego rzeczy na terenie Unii Europejskiej oraz na obszarze poza terenem Unii. Bez tego dokumentu nie jest możliwe legalne wykonywanie przewozów międzynarodowych pojazdami o DMC powyżej 2,5 tony.

Koszty licencji wspólnotowej

Wysokość opłat za licencję wspólnotową została określona w Rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 sierpnia 2013 roku. Struktura kosztów przedstawia się następująco:

  1. Licencja ważna do 5 lat: 4000 zł + 440 zł za każdy wypis z licencji
  2. Licencja ważna do 10 lat: 8000 zł + 880 zł za każdy wypis z licencji.

Każdy pojazd wykorzystywany w transporcie międzynarodowym musi posiadać indywidualny wypis z licencji, co oznacza dodatkowe koszty proporcjonalne do wielkości floty.

Wypisy z licencji wspólnotowej

Zgodnie z art. 11a ustawy o transporcie drogowym, zabrania się przedsiębiorcy posiadania wypisów z licencji w łącznej liczbie przekraczającej liczbę pojazdów, dla których został udokumentowany wymóg zdolności finansowe. Przedsiębiorca ma obowiązek zwrócić ponadliczbowe wypisy w terminie 7 dni od dnia przekroczenia limitu.

Procedura składania wniosku o wypis

Wniosek o wypis z licencji transportowej składa się na druku LR8 (dla pojazdów ciężarowych) do Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego w Warszawie. We wniosku należy podać:

  1. Dane przewoźnika (nazwa, siedziba, adres, NIP/KRS).
  2. Liczbę pojazdów, dla których potrzebne są wypisy.
  3. Zgodność z drukiem WPC dotyczącym zdolności finansowej.

Certyfikat kompetencji zawodowych w transporcie drogowym

Certyfikat kompetencji zawodowych (CKZ) to dokument potwierdzający kwalifikacje, wiedzę i umiejętności niezbędne do prowadzenia przedsiębiorstwa w branży transportu drogowego. Zgodnie z art. 4 Rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, posiadanie certyfikatu jest obowiązkowym warunkiem uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.

Wymagania dotyczące certyfikatu

Obecnie wszystkie kategorie certyfikatów zostały zastąpione jednym rodzajem – Certyfikatem Unijnym/Wspólnotowym[40]. Jedynym uprawnionym organem do wydania certyfikatu jest Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie.

Kto musi posiadać certyfikat

Obowiązek posiadania certyfikatu spoczywa na przedsiębiorcy lub osobie zarządzającej transportem[40]. Zgodnie z przepisami, przedsiębiorca może:

  1. Posiadać certyfikat osobiście.
  2. Wyznaczyć osobę fizyczną posiadającą certyfikat na stanowisko zarządzającego transportem.
  3. Zatrudnić osobę uprawnioną na podstawie umowy do wykonywania zadań zarządzającego transportem.

Ograniczenia dla zarządzającego transportem

Zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. c Rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, w charakterze zarządzającego transportem osoba może kierować operacjami transportowymi nie więcej niż czterech różnych przedsiębiorstw, realizowanymi za pomocą połączonej floty liczącej ogółem nie więcej niż 50 pojazdów. W przypadku, gdy osoba zarządza flotą pojazdów tylko w jednej firmie to nie ma ograniczeń ilościowych pojazdów.

Egzamin na certyfikat kompetencji zawodowych

Aby uzyskać certyfikat, należy zdać egzamin państwowy składający się z dwóch części:

  1. Część teoretyczna – obejmująca wiedzę z zakresu przepisów transportowych.
  2. Część problemowa – dotycząca praktycznych aspektów prowadzenia działalności transportowej[40].

Do egzaminu może przystąpić każda pełnoletnia osoba, bez względu na wykształcenie czy doświadczenie zawodowe[40]. Wystarczy złożyć wniosek o egzamin oraz dokonać opłaty na rachunek ITS].

Zdolność finansowa przewoźnika – wymagania i formy zabezpieczenia

Zdolność finansowa stanowi jeden z najważniejszych wymogów w transporcie drogowym, określony w art. 7 Rozporządzenia (WE) nr 1071/2009. Zgodnie z przepisami, przedsiębiorca musi być w stanie spełnić swoje zobowiązania finansowe w każdym momencie roku finansowego.

Wysokość wymaganej zdolności finansowej

Dla przedsiębiorców wykonujących zawód przewoźnika drogowego rzeczy z wykorzystaniem wyłącznie pojazdów o DMC od 2,5 do 3,5 tony, wymagana zdolność finansowa wynosi:

  1. 1800 EUR na pierwszy wykorzystywany pojazd.
  2. 900 EUR na każdy dodatkowy wykorzystywany pojazd.

W przypadku przewoźników dysponujących pojazdami różnych kategorii wagowych, stosuje się następującą strukturę[24]:

  1. 9000 EUR na pierwszy pojazd powyżej 3,5 tony DMC.
  2. 5000 EUR na każdy dodatkowy pojazd powyżej 3,5 tony DMC.
  3. 900 EUR na każdy dodatkowy pojazd od 2,5 do 3,5 tony DMC.

Formy zabezpieczenia finansowego

Zgodnie z obowiązującym prawodawstwem, zdolność finansową można wykazać na kilka sposobów określonych w Rozporządzeniu (WE) nr 1071/2009 oraz ustawie o transporcie drogowym:

Podstawowe formy zabezpieczenia

  1. Gwarancja bankowa – wydana przez bank lub instytucję finansową.
  2. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej zawodowej przewoźnika – polisa. zabezpieczająca odpowiednią kwotę.
  3. Roczne sprawozdania finansowe – potwierdzone przez audytora.

Dodatkowe formy zabezpieczenia

W przypadku przedsiębiorców, którzy nie posiadają poświadczonego rocznego sprawozdania finansowego za rok rozpoczęcia działalności, możliwe jest zastosowanie odstępstwa przewidzianego w art. 7 ust. 2a rozporządzenia. Dopuszczalne są wówczas:

  1. Wyjaśnienie dotyczące oceny zdolności kredytowej wydane przez bank.
  2. Polisa OCP z właściwym zakresem ubezpieczenia.
  3. Dokumenty potwierdzające dysponowanie kapitałem własnym.

Baza eksploatacyjna – wymagania infrastrukturalne

Baza eksploatacyjna to miejsce będące w dyspozycji przedsiębiorcy, przystosowane do prowadzenia działalności transportowej w sposób zorganizowany i ciągły, zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 21a ustawy o transporcie drogowym. Posiadanie odpowiedniej bazy jest obowiązkowym warunkiem uzyskania licencji w transporcie drogowym.

Elementy bazy eksploatacyjnej

Zgodnie z przepisami, w skład bazy eksploatacyjnej wchodzi co najmniej jeden z następujących elementów:

  1. Miejsce postojowe dla pojazdów wykorzystywanych w transporcie drogowym[65][68].
  2. Miejsce załadunku, rozładunku lub łączenia ładunków.
  3. Miejsce konserwacji lub naprawy pojazdów.

Dodatkowo, przez bazę eksploatacyjną rozumie się także centrum operacyjne pracodawcy, określone w przepisach Rozporządzenia (WE) nr 561/2006.

Wymagania dotyczące miejsc postojowych

Nowelizacja przepisów wprowadzona przez Pakiet Mobilności doprecyzowała wymagania dotyczące minimalnej liczby miejsc postojowych. Łączna liczba miejsc postojowych w bazie eksploatacyjnej musi odpowiadać co najmniej 1/3 liczby zgłoszonych pojazdów. W przypadku zgłoszenia nie więcej niż dwóch pojazdów, konieczne jest dysponowanie co najmniej jednym miejscem postojowym.

Przykłady obliczania miejsc postojowych

  1. Flota 6 pojazdów = minimum 2 miejsca postojowe[71].
  2. Flota 9 pojazdów = minimum 3 miejsca postojowe.
  3. Flota 15 pojazdów = minimum 5 miejsc postojowych.

Formy dysponowania bazą

Dysponowanie bazą eksploatacyjną nie oznacza konieczności bycia jej właścicielem. Przedsiębiorca może dysponować bazą na podstawie:

  1. Własności – jako właściciel nieruchomości.
  2. Umowy dzierżawy – długoterminowej dzierżawy terenu.
  3. Umowy najmu – najmu powierzchni postojowej.
  4. Umowy użyczenia – nieodpłatnego udostępnienia.

Dokumentowanie dysponowania bazą

Przedsiębiorcy dysponujący bazą eksploatacyjną znajdującą się pod innym adresem niż adres ich siedziby, zobowiązani są do złożenia odpowiedniego oświadczenia. Do wniosku o licencję zaleca się załączenie:

  1. Umowy najmu lub dzierżawy bazy[68].
  2. Dokumentu potwierdzającego prawo do dysponowania bazą[68].
  3. Oświadczenia o spełnianiu wymogów bazy eksploatacyjnej (do 15 stycznia każdego roku).

Dobra reputacja w transporcie drogowym

Dobra reputacja stanowi fundamentalny warunek prowadzenia działalności w transporcie drogowym i jest niezbędna do uzyskania oraz utrzymania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego. Zgodnie z art. 6 Rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, dobra reputacja oznacza spełnienie wymogu niekaralności za określone przestępstwa.

Klasyfikacja naruszeń

System oceny dobrej reputacji opiera się na trzystopniowej klasyfikacji naruszeń wprowadzonej przez Komisję Europejską:

Najpoważniejsze naruszenia (NN)

Najpoważniejsze naruszenia stanowią największe zagrożenie dla przedsiębiorstwa transportowego. Już pojedyncze takie naruszenie może uruchomić postępowanie dotyczące dobrej reputacji. Do kategorii NN zalicza się:

  1. Wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji wspólnotowej.
  2. Korzystanie z cudzej karty kierowcy lub karty sfałszowanej.
  3. Wykonywanie przewozu pojazdem nieposiadającym aktualnego badania technicznego[66][69].
  4. Podłączenie do tachografu niedozwolonego urządzenia (magnes).
  5. Przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu o co najmniej 25%.

Bardzo poważne naruszenia (BPN)

Bardzo poważne naruszenia, choć mniej groźne niż NN, nadal stanowią poważne uchybienia. Mogą to być przypadki[61][63]:

  1. Przekroczenia dopuszczalnego czasu pracy kierowcy.
  2. Braku wymaganych dokumentów przewozowych.
  3. Niewłaściwego zabezpieczenia ładunku.

Poważne naruszenia (PN)

Poważne naruszenia obejmują mniejsze uchybienia, takie jak:

  1. Drobne przekroczenia czasu pracy.
  2. Nieznaczne braki w dokumentacji.
  3. Inne wykroczenia o mniejszej wadze.

Przeliczanie naruszeń i ocena dobrej reputacji

System przeliczania naruszeń opiera się na określonym wzorze, gdzie:

  1. 3 PN na kierowcę w ciągu roku = 1 BPN.
  2. 3 BPN na kierowcę w ciągu roku = wszczęcie oceny dobrej reputacji.

Wzór na określenie współczynnika oceny dobrej reputacji (W) przedstawia się następująco: W = (PN + 3×BPN)/n, gdzie n oznacza średnią liczbę kierowców zatrudnionych w przedsiębiorstwie.

Plan naprawczy jako kluczowy element obrony

W postępowaniach dotyczących oceny dobrej reputacji najważniejszy jest plan naprawczy. Przedsiębiorca powinien go wdrożyć jak najszybciej po stwierdzeniu naruszeń. Plan naprawczy musi być nie tylko wdrożony, ale także odpowiednio udokumentowany, aby organ mógł go ocenić.

Wymagania dla kierowców w transporcie międzynarodowym

Pakiet Mobilności wprowadził nowe wymagania dla kierowców wykonujących transport drogowy pojazdami o DMC od 2,5 do 3,5 tony w ruchu międzynarodowym. Obowiązki te dotyczą wyłącznie przewozów międzynarodowych i kabotażowych, pozostawiając przewozy krajowe bez zmian.

Badania lekarskie i psychologiczne

Od 21 maja 2022 roku kierowcy pojazdów o DMC 2,5-3,5 tony podlegają obowiązkowym badaniom lekarskim i psychologicznym. Podstawą prawną tego wymogu jest art. 39a ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o transporcie drogowym.

Częstotliwość badań psychologicznych

Zgodnie z art. 39k ustawy o transporcie drogowym, badania psychologiczne przeprowadzane są:

  1. Do 60. roku życia kierowcy – co 5 lat.
  2. Po ukończeniu 60. roku życia – co 30 miesięcy.

Koszt badań psychologicznych

Koszt wykonania badań psychologicznych wynosi 150 zł i jest odgórnie ustalany przez Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 lipca. Wartość ta może ulegać zmianie w zależności od aktualnych przepisów.

Świadectwo kierowcy

Świadectwo kierowcy to dokument wymagany dla kierowców niebędących obywatelami UE ani rezydentami długoterminowymi. Zgodnie z art. 5 Rozporządzenia (WE) nr 1072/2009, świadectwo kierowcy stanowi potwierdzenie, że kierowca został zatrudniony legalnie oraz zgodnie z wymaganiami przewozów drogowych.

Wydawanie świadectwa kierowcy

Świadectwo kierowcy wydaje GITD na okres nie dłuższy niż 5 lat. Dokument ten jest obowiązkowy dla kierowców spoza UE wykonujących transport międzynarodowy pojazdami o DMC od 2,5 do 3,5 tony.

Dokumenty wymagane podczas kontroli

Zgodnie z art. 87 ustawy o transporcie drogowym, kierowca wykonujący przewóz drogowy jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu kontroli:

Dokumenty podstawowe

  1. Kartę kierowcy.
  2. Wykresówki, zapisy odręczne i wydruki z tachografu.
  3. Zaświadczenie o czasie pracy kierowców (art. 31 ustawy o czasie pracy kierowców).

Dokumenty specjalne dla transportu drogowego

  1. Wypis z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub wypis z licencji.
  2. Świadectwo kierowcy (dla kierowców spoza UE).
  3. Dokumenty przewozowe – w zależności od rodzaju wykonywanego przewozu.

Tachografy w pojazdach od 2,5 do 3,5 tony – obowiązek od 2026 roku

Zgodnie z przepisami Pakietu Mobilności, od 1 lipca 2026 roku wszystkie pojazdy o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 2,5 tony wykorzystywane w międzynarodowym transporcie rzeczy będą musiały być wyposażone w inteligentne tachografy drugiej generacji (G2V2). Ta zmiana stanowi jedno z najważniejszych wyzwań dla branży transportu drogowego w najbliższych latach.

Zakres obowiązku montażu tachografów

Nowe przepisy obejmują wyłącznie międzynarodowy przewóz rzeczy (w tym kabotaż) realizowany pojazdami o DMC powyżej 2,5 tony. Obowiązek ten dotyczy:

  1. Nowych pojazdów rejestrowanych po 1 lipca 2026 roku.
  2. Istniejących pojazdów wykorzystywanych w ruchu międzynarodowym.
  3. Zespołów pojazdów, gdzie łączna DMC przekracza 2,5 tony.

Wyłączenia z obowiązku

Obowiązek montażu tachografów nie obejmuje:

  1. Transportu krajowego – pojazdów wykorzystywanych wyłącznie w przewozach krajowych.
  2. Przewozów rzeczy na potrzeby własne – pod warunkiem spełnienia określonych kryteriów.

Harmonogram wprowadzania tachografów G2V2

Wprowadzenie obowiązku instalacji nowoczesnych tachografów odbywa się etapowo:

Etap I – Do 31 grudnia 2024 roku

Wymiana tachografów analogowych i cyfrowych na tachografy inteligentne II generacji w pojazdach o DMC powyżej 3,5 tony wykonujących transport międzynarodowy.

Etap II – Do 19 sierpnia 2025 roku

Wymiana tachografów inteligentnych pierwszej generacji (G1) na tachografy G2V2 w pojazdach wyprodukowanych od 6 września 2019 do 21 sierpnia 2023 roku.

Etap III – Do 1 lipca 2026 roku

Obowiązkowy montaż tachografów inteligentnych G2V2 w pojazdach o DMC od 2,5 do 3,5 tony wykonujących międzynarodowy transport rzeczy.

Funkcjonalności tachografów G2V2

Tachografy inteligentne drugiej generacji wprowadzają szereg zaawansowanych funkcji:

  1. Automatyczna rejestracja przekroczenia granicy za pomocą systemu satelitarnego.
  2. Możliwość zdalnej kontroli przez służby bez zatrzymywania pojazdu.
  3. Rejestracja danych lokalizacyjnych w pamięci urządzenia.
  4. Funkcja Bluetooth dla komunikacji z urządzeniami zewnętrznymi.
  5. Wprowadzanie informacji o załadunku i rozładunku bezpośrednio w tachografie.

System kar i konsekwencje niespełnienia wymagań

System kar w transporcie drogowym przewidziany za niespełnienie wymagań związanych z Pakietem Mobilności charakteryzuje się wysokimi sankcjami finansowymi oraz poważnymi konsekwencjami administracyjnymi[42][45]. Nowy taryfikator kar wszedł w życie wraz z obowiązkiem posiadania licencji wspólnotowej dla pojazdów o DMC powyżej 2,5 tony[45].

Kary za brak licencji wspólnotowej

Najwyższą karą w taryfikatorze dla pojazdów o DMC do 3,5 tony jest mandat za brak licencji wspólnotowej, wynoszący 12 000 złotych. Kara ta jest klasyfikowana jako najpoważniejsze naruszenie i może być nakładana podczas każdej kontroli drogowej.

Konsekwencje wielokrotnych kontroli

Kara w wysokości 12 000 zł może być nałożona za każdorazową kontrolę drogową, co oznacza, że firma może ponieść ogromne straty finansowe. Przykładowe kalkulacje pokazują:

  1. 50 kierowców skontrolowanych raz w ciągu 3 miesięcy = 600 000 zł kary.
  2. 3-krotna kontrola jednego kierowcy w miesiącu = 36 000 zł kary.

Kary dla kierowców

Zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia w sprawie wysokości grzywien, kierowcy podlegają następującym karom:

Dokumenty transportowe

  1. Brak wypisu z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego – 200 zł.
  2. Brak wypisu z licencji – 200 zł.
  3. Brak świadectwa kierowcy – 150 zł.
  4. Brak dokumentu przewozowego – 150 zł.

Dokumenty tachografu

  1. Brak 1 wykresówki za dzień podlegający kontroli – 500 zł.
  2. Brak 2-15 wykresówek – 1000 zł.
  3. Brak powyżej 15 wykresówek – 1500 zł.

Kary dla przewoźników

Przedsiębiorcy ponoszą odpowiedzialność za wyposażenie kierowców w wymagane dokumenty zgodnie z art. 87 ust. 3 ustawy o transporcie drogowym. Wysokość kar dla przewoźników obejmuje:

  1. Niewyposażenie kierowcy w wypis z licencji – 500 zł.
  2. Posiadanie ponadliczbowych wypisów z licencji – 500 zł za każdy wypis.
  3. Niedokonanie zwrotu wypisu w terminie 14 dni – 1000 zł.

Utrata dobrej reputacji

Nieposiadanie licencji wspólnotowej traktowane jest jako najpoważniejsze naruszenie, co skutkuje zapisem o oznaczeniu 1 BPN (bardzo poważne naruszenie). Trzy takie wpisy prowadzą do wszczęcia postępowania w zakresie utraty dobrej reputacji przez GITD.

Konsekwencje utraty dobrej reputacji

Utrata dobrej reputacji oznacza:

  1. Utratę uprawnień do wykonywania zawodu przewoźnika drogowego.
  2. Cofnięcie zezwolenia i licencji wspólnotowej.
  3. Niemożność prowadzenia legalnej działalności transportowej.

Procedury administracyjne i dokumentacja

Proces uzyskiwania uprawnień do wykonywania transportu drogowego pojazdami o DMC powyżej 2,5 tony wymaga przejścia złożonych procedur administracyjnych i zebrania obszernej dokumentacji. 

Etapy uzyskiwania uprawnień

Procedura uzyskiwania pełnych uprawnień do międzynarodowego transportu drogowego składa się z kilku sekwencyjnych etapów:

  1. Uzyskanie certyfikatu kompetencji zawodowych – egzamin w ITS Warszawa.
  2. Złożenie wniosku o zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego – do starosty lub GITD.
  3. Złożenie wniosku o licencję wspólnotową – wyłącznie do GITD.
  4. Uzyskanie wypisów z licencji – dla każdego pojazdu osobno.

Dokumentacja wymagana na różnych etapach

Każdy etap procedury wymaga złożenia specyficznej dokumentacji, która musi być aktualna i kompletna.

Dokumenty do wniosku o zezwolenie

Zgodnie z wymaganiami organów administracji, do wniosku o zezwolenie należy dołączyć[25][49]:

  1. Wypełniony wniosek na właściwym druku.
  2. Numer NIP przedsiębiorcy.
  3. Numer KRS (w przypadku wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego).
  4. Oryginał certyfikatu kompetencji zawodowych (do wglądu) oraz jego kopię.
  5. Oświadczenie osoby zarządzającej transportem.
  6. Dokumenty potwierdzające zdolność finansową.
  7. Oświadczenie o dysponowaniu bazą eksploatacyjną.
  8. Oświadczenie o niekaralności.

Dokumenty do wniosku o licencję wspólnotową

Wniosek o licencję wspólnotową składa się po uzyskaniu zezwolenia i wymaga:

  1. Oryginału zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.
  2. Wykazu pojazdów z określeniem ich DMC.
  3. Dokumentów potwierdzających zdolność finansową dla zgłoszonych pojazdów.
  4. Dowodu uiszczenia opłaty.

Terminy załatwiania spraw

Ustawowe terminy załatwiania poszczególnych spraw różnią się w zależności od rodzaju wniosku i organu go rozpatrującego:

  1. Zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika – zazwyczaj 30 dni od złożenia kompletnego wniosku.
  2. Licencja wspólnotowa – około miesiąca od złożenia wniosku.
  3. Wypis z licencji – średnio miesiąc oczekiwania.

Odbiór dokumentów

Wydane dokumenty można odebrać w kilku sposób, w zależności od organu wydającego:

  1. Odbiór osobisty – bezpośrednio w siedzibie GITD w Warszawie.
  2. Wysyłka pocztą – listem poleconym na adres firmy.
  3. Wysyłka kurierem – za dodatkową opłatą.

Podsumowanie

Wprowadzenie nowych wymagań dla unijnych przewozów rzeczy pojazdami o DMC powyżej 2,5 tony stanowi przełomową zmianę w transporcie drogowym. Pakiet Mobilności, który wszedł w życie 21 maja 2022 roku, objął swym zakresem tysiące przewoźników wykonujących międzynarodowy transport małymi pojazdami ciężarowymi, wymagając od nich spełnienia takich samych warunków jak firmy dysponujące pojazdami ciężarowymi powyżej 3,5 tony.

Kluczowe korzyści wynikające z nowych przepisów obejmują:

  1. Ujednolicenie standardów konkurencji na rynku europejskim poprzez objęcie wszystkich przewoźników jednolitymi wymaganiami.
  2. Podniesienie poziomu bezpieczeństwa w transporcie przez wprowadzenie obowiązkowych badań lekarskich i psychologicznych kierowców.
  3. Wzmocnienie kontroli nad rynkiem transportowym dzięki systemowi licencji i zezwoleń.
  4. Wprowadzenie nowoczesnych technologii kontrolnych, w tym tachografów G2V2 od 2026 roku.
  5. Zabezpieczenie finansowe uczestników rynku poprzez wymogi zdolności finansowej[24][21].

Przewoźnicy planujący rozpoczęcie lub kontynuację działalności w międzynarodowym transporcie drogowym pojazdami o DMC powyżej 2,5 tony muszą być przygotowani na kompleksowe wymagania obejmujące zarówno aspekty formalne, finansowe, jak i operacyjne. Inwestycja w pełne dostosowanie do przepisów, choć kosztowna, jest niezbędna dla legalnego funkcjonowania na konkurencyjnym rynku europejskim.

Szczególną uwagę należy zwrócić na system kar, gdzie brak licencji wspólnotowej może kosztować firmę nawet 12 000 zł za każdą kontrolę, a także na nadchodzący obowiązek instalacji tachografów G2V2 od lipca 2026 roku. Przewoźnicy powinni już teraz planować niezbędne inwestycje i dostosowania organizacyjne, aby w pełni wykorzystać możliwości oferowane przez jednolity rynek europejski.

Lista źródeł

Informacje zawarte w artykule zostały oparte na następujących źródłach:

  1. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1055 z dnia 15 lipca 2020 roku.
  2. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 roku.
  3. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1072/2009 z dnia 21 października 2009 roku.
  4. Ustawa z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym wraz z kolejnymi zmianami.
  5. Ustawa z dnia 26 stycznia 2022 roku o zmianie ustawy o transporcie drogowym.
  6. Komunikaty i informacje Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego.
  7. Publikacje branżowe dotyczące Pakietu Mobilności.
  8. Raporty i analizy firm consultingowych z branży TSL.
  9. Orzecznictwo sądów administracyjnych w sprawach transportowych.
  10. Wytyczne Komisji Europejskiej dotyczące stosowania przepisów.

#transport drogowy #pakiet mobilności #licencja wspólnotowa #przewozy międzynarodowe

 

Jesteś zainteresowany podnoszeniem swoich kwalifikacji?

Skorzystaj z naszych usług.

 

Nie zastanawiaj się - KUP TERAZ