Umowa INTERBUS: międzynarodowe okazjonalne przewozy pasażerów autokarami i autobusami

Umowa:

1. dotyczy ruchu nie tylko między państwami członkowskimi UE i wymienionymi państwami trzecimi, ale także między poszczególnymi państwami trzecimi. W związku z tym nie tylko zawiera ona postanowienia dotyczące dostępu do rynku, ale także harmonizuje w pewnym stopniu kwestie podatkowe, socjalne i techniczne;
2. umożliwia przystąpienie do niej, po jej wejściu w życie, państwom należącym do Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu (obecnie Międzynarodowego Forum Transportu) oraz przez San Marino i Monako;
3. zastępuje umowy dwustronne dotyczące jej przedmiotu zawarte pomiędzy umawiającymi się stronami;
4. uwzględnia większość środków liberalizacyjnych przewidzianych w umowie ASOR, a dodatkowo zawiera szereg środków dotyczących kwestii socjalnych, podatkowych i technicznych opartych na zasadzie niedyskryminacji umawiających się stron.

Zasada niedyskryminacji ze względu na narodowość lub siedzibę przewoźnika, czy też na miejsce rozpoczęcia lub zakończenia przewozu autobusem lub autokarem, stanowi podstawowy warunek mający zastosowanie przy świadczeniu usług w transporcie międzynarodowym.

Uproszczone procedury kontrolne

Aby uprościć procedury kontrolne, w umowie przewidziano jednolite wzory:

1. dokumentów transportowych, takich jak dokumenty kontrolne w zliberalizowanych przewozach okazjonalnych; oraz
2. zezwolenia i wniosku o zezwolenie na świadczenie niezliberalizowanych przewozów.

Wyłączenia

Autobusy i autokary są zwolnione z:

1. wszystkich podatków od pojazdów i opłat nakładanych z tytułu poruszania się lub posiadania pojazdów;
2. wszystkich podatków lub opłat specjalnych nakładanych na operacje transportowe na terytorium pozostałych umawiających się stron.

Autobusy i autokary nie są jednak zwolnione z:

1. podatków i opłat od paliw silnikowych;
2. podatek od wartości dodanej od usług transportowych;
3. opłat drogowych i opłat za użytkowanie infrastruktury.

Zarządzanie i stosowanie umowy

Na mocy umowy ustanowiono wspólną komisję odpowiedzialną za zarządzanie umową oraz jej należyte stosowanie. W szczególności Komisja:

1. sporządza listę właściwych władz odpowiedzialnych za określone zadania, o których mowa w umowie;
2. zmienia lub dostosowuje dokumenty kontrolne i inne wzory dokumentów określone w załącznikach do umowy;
3. zmienia lub dostosowuje załączniki dotyczące standardów technicznych mających zastosowanie do autobusów i autokarów;
4. sporządza, na podstawie informacji przekazanych przez umawiające się strony, listę wszystkich ceł, podatków i opłat;
5. zmienia lub dostosowuje wymagania dotyczące przepisów socjalnych w celu wprowadzenia przyszłych przedsięwzięć podejmowanych w UE;
6. rozstrzyga wszelkie spory dotyczące wdrażania i interpretacji umowy;
7. zaleca podejmowanie dalszych kroków w kierunku liberalizacji tych przewozów okazjonalnych, które nadal podlegają obowiązkowi posiadania zezwolenia.

Czas obowiązywania umowy

Umowa została zawarta na okres pięciu lat, poczynając od dnia jej wejścia w życie. Okres ten ulega automatycznemu przedłużeniu na kolejne okresy pięcioletnie pomiędzy tymi umawiającymi się stronami, które nie wyrażą woli nieprzedłużania umowy.

Protokół do umowy Interbus

Protokół rozszerza zakres umowy Interbus na międzynarodowy regularny i specjalny regularny przewóz osób autokarami i autobusami. Nie zmienia on ani nie powiela obowiązujących wspólnych zasad, odnosi się natomiast do podstawowych postanowień umowy Interbus. Umawiające się strony mogą podpisać i zawrzeć, ratyfikować lub przystąpić do protokołu dopiero po podpisaniu i zawarciu, ratyfikacji lub przystąpieniu do umowy Interbus; dzięki temu zasady określone w umowie Interbus są akceptowane i stosowane przez te strony po podpisaniu i zawarciu, ratyfikacji lub przystąpieniu do protokołu.

Zakres

Zakres obowiązywania protokołu obejmuje, po spełnieniu określonych warunków:

1. międzynarodowy przewóz drogowy osób niezależnie od ich narodowości w ramach regularnych i specjalnych regularnych przewozów autokarowych i autobusowych; oraz
2. przejazdy pustych autobusów i autokarów związanych z tymi przewozami.

Protokół nie zezwala na wykonywanie regularnych lub specjalnych regularnych przewozów z początkiem i miejscem docelowym na terytorium tej samej umawiającej się strony przez przewoźników mających siedzibę na terytorium innej umawiającej się strony (kabotaż). Jeżeli jednak przewóz jest częścią przewozu wykonywanego do lub z terytorium, na którym przewoźnik ma siedzibę, pasażerowie mogą zostać odebrani lub wysadzeni na terytorium dowolnej umawiającej się strony na trasie, która dopuszcza postój na jej terytorium.

Nie ma zastosowania do użytkowania autobusów i autokarów przeznaczonych do przewozu pasażerów w celu transportu towarów do celów komercyjnych lub usług na własny rachunek.

Dostęp do rynku

Protokół określa zasady dotyczące międzynarodowych usług regularnych i specjalnych usług regularnych wymagających zezwolenia. Umawiające się strony i państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o uzależnieniu regularnych lub specjalnych usług regularnych między sobą od uzgodnień partnerskich między operatorami miejsca pochodzenia i miejsca przeznaczenia usługi. Operatorzy umawiających się stron lub państw członkowskich przemieszczający się na trasie z odbieranymi i dowożonymi pasażerami mają prawo przystąpić do takich partnerstw.

Zasady dotyczące przewoźników drogowego transportu pasażerskiego

Znajdują się w załączniku I do protokołu i podlegają przepisom określonym w rozporządzeniu (WE) nr 1071/2009 w sprawie zasad działalności przedsiębiorstw transportowych (zob. streszczenie) oraz rozporządzeniu (UE) nr 181/2011 w sprawie praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym (zob. streszczenie).

Zezwolenia

Dokument określa szczegółowe zasady dotyczące organów uprawnionych do wydawania zezwoleń, procedur składania wniosków przez operatorów, okresów ważności zezwoleń, odnowień, elementów, które należy określić w zezwoleniach oraz korzystania z dodatkowych pojazdów w tymczasowych i wyjątkowych okolicznościach.

Wspólny komitet składający się z przedstawicieli umawiających się stron zarządza protokołem i wdraża jego postanowienia.