ADR Klasa 3 (Materiały ciekłe zapalne) – jak przygotować przewóz ładunku?
Opracował: dr inż. Bogusław Madej
Materiały ciekłe zapalne należą do najczęściej przewożonych towarów niebezpiecznych na europejskich drogach. Benzyna, olej napędowy, rozpuszczalniki, aceton, alkohole czy farby przemysłowe – każdy z tych produktów wymaga precyzyjnego przygotowania przed wyruszeniem w trasę. Jeden błąd podczas załadunku, nieaktualna dokumentacja czy brak odpowiedniego wyposażenia pojazdu mogą doprowadzić do pożaru, wycieku substancji do środowiska lub poważnych konsekwencji prawnych dla wszystkich uczestników przewozu.
W tym kompleksowym przewodniku przedstawiamy praktyczne zasady przygotowania przewozu materiałów klasy 3 ADR. Omawiamy klasyfikację substancji, grupy pakowania, wymagania dotyczące oznaczeń, dokumentacji przewozowej, wyposażenia pojazdu oraz szkolenia kierowców. Artykuł adresujemy do nadawców, przewoźników, załadowców i wszystkich osób odpowiedzialnych za bezpieczeństwo transportu towarów niebezpiecznych.
Klasa 3 ADR obejmuje materiały ciekłe zapalne, czyli substancje w stanie ciekłym, których pary mogą tworzyć z powietrzem mieszaniny wybuchowe lub łatwopalne. Głównym kryterium klasyfikacyjnym jest temperatura zapłonu, która dla większości materiałów klasy 3 nie przekracza 60°C w badaniu metodą zamkniętego tygla zgodnie z normami ISO 3679 lub ASTM D93.
Definicja i zakres klasy 3
Do klasy 3 zaliczamy materiały i przedmioty, które spełniają łącznie następujące kryteria: są ciekłe, w temperaturze 50°C mają prężność pary nie większą niż 300 kPa i nie są całkowicie w stanie gazowym w temperaturze 20°C oraz pod ciśnieniem normalnym 101,3 kPa, a jednocześnie mają temperaturę zapłonu nie wyższą niż 60°C (Umowa ADR, dział 2.2.3).
W odstępstwie od głównej reguły klasyfikacyjnej do klasy 3 zalicza się również:
Materiały ciekłe oraz stopione materiały stałe o temperaturze zapłonu wyższej niż 60°C, które są przewożone lub dostarczone do przewozu w stanie podgrzanym do temperatury równej lub wyższej niż ich temperatura zapłonu (UN 3256).
Materiały wybuchowe ciekłe odczulone, czyli substancje wybuchowe rozpuszczone lub zawieszone w wodzie lub innych cieczach w celu wytworzenia jednorodnej mieszaniny ciekłej o zredukowanych właściwościach wybuchowych (UN 1204, UN 2059, UN 3064, UN 3343, UN 3357, UN 3379).
Olej napędowy, olej gazowy oraz olej opałowy lekki o temperaturze zapłonu nie wyższej niż 100°C (UN 1202).
Podział materiałów klasy 3
Materiały klasy 3 dzieli się na grupy w zależności od charakteru zagrożenia dominującego i zagrożeń dodatkowych:
Grupa F – materiały zapalne ciekłe niestwarzające zagrożenia dodatkowego: F1 (temperatura zapłonu ≤ 60°C), F2 (temperatura zapłonu > 60°C, przewożone w stanie podgrzanym), F3 (przedmioty zawierające materiały zapalne ciekłe).
Grupa FT – materiały zapalne ciekłe trujące: FT1 (substancje o właściwościach toksycznych), FT2 (pestycydy zapalne ciekłe trujące).
Grupa FC – materiały zapalne ciekłe żrące, posiadające jednocześnie właściwości korozyjne.
Grupa FTC – materiały zapalne ciekłe trujące i żrące, czyli substancje o złożonym profilu zagrożeń.
Grupa D – materiały wybuchowe ciekłe odczulone, które w czystej postaci są wybuchowe, lecz zostały rozcieńczone do postaci bezpieczniejszej w transporcie.
Przykładowe substancje klasy 3
Do najczęściej przewożonych materiałów klasy 3 należą:
Benzyna silnikowa (UN 1203).
Olej napędowy (UN 1202).
Aceton (UN 1090).
Etanol (UN 1170).
Tolueny i ksyleny (UN 1294, UN 1307).
Farby i lakiery (UN 1263).
Kleje przemysłowe (UN 1133).
Rozpuszczalniki lakiernicze (UN 1263).
Wyroby perfumeryjne (UN 1266).
Klasyfikacja i grupy pakowania
Prawidłowa klasyfikacja substancji klasy 3 i przypisanie jej odpowiedniej grupy pakowania jest fundamentem bezpiecznego przewozu. Od grupy pakowania zależy dobór opakowań, wymagana wytrzymałość mechaniczna oraz szczegółowe warunki przewozu określone w części 4 Umowy ADR.
Kryteria przypisania grupy pakowania
Grupy pakowania określa się na podstawie temperatury zapłonu i temperatury początku wrzenia substancji:
Grupa pakowania I (duże zagrożenie) – substancje o początkowej temperaturze wrzenia ≤ 35°C przy ciśnieniu bezwzględnym 101,3 kPa i dowolnej temperaturze zapłonu. Obejmuje najbardziej lotne i niebezpieczne ciecze łatwopalne.
Grupa pakowania II (średnie zagrożenie) – substancje o początkowej temperaturze wrzenia > 35°C przy temperaturze zapłonu < 23°C. Obejmuje większość typowych rozpuszczalników i paliw lekkich.
Grupa pakowania III (małe zagrożenie) – substancje o początkowej temperaturze wrzenia > 35°C oraz temperaturze zapłonu ≥ 23°C i ≤ 60°C. Obejmuje m.in. niektóre oleje opałowe i farby.
Procedura klasyfikacji
Klasyfikacja materiału klasy 3 wymaga wykonania badań laboratoryjnych obejmujących:
Oznaczenie temperatury zapłonu metodą zamkniętego tygla zgodnie z normami ISO 3679 lub ASTM D93.
Określenie temperatury początku wrzenia.
Analizę składu chemicznego pod kątem obecności substancji modyfikujących właściwości palne.
Dla materiałów lepkich (farby, lakiery, emalie, pokosty, kleje) o temperaturze zapłonu < 23°C dopuszcza się zaliczenie do grupy pakowania III po spełnieniu określonych kryteriów dotyczących lepkości kinematycznej, temperatury zapłonu oraz wysokości oddzielającej się warstwy rozpuszczalnika (Umowa ADR, dział 2.2.3.1.4).
Odpowiedzialność za prawidłową klasyfikację spoczywa na nadawcy zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 643).
Oznakowanie pojazdu i ładunku
Prawidłowe oznakowanie jednostki transportowej i opakowań stanowi kluczowy element bezpieczeństwa przewozu. Dzięki wyraźnym tablicom i nalepkom służby ratownicze mogą szybko zidentyfikować rodzaj zagrożenia i zastosować właściwą taktykę działania.
Tablice barwy pomarańczowej
Każda jednostka transportowa przewożąca towary niebezpieczne klasy 3 musi być oznakowana tablicami barwy pomarańczowej zgodnie z działem 5.3.2 Umowy ADR. Tablice mają wymiary 40×30 cm, intensywnie pomarańczowy kolor oraz czarną obwódkę o szerokości 15 mm.
Przy przewozie w cysternach lub luzem stosuje się tablice z numerami rozpoznawczymi: w górnej części numer rozpoznawczy zagrożenia (HIN), w dolnej numer UN materiału.
Przy przewozie w sztukach przesyłki pojazd oznacza się gładkimi tablicami pomarańczowymi bez numerów – z przodu i z tyłu jednostki transportowej.
Tablice muszą być umieszczone prostopadle do osi podłużnej pojazdu i być dobrze widoczne.
Typowe numery rozpoznawcze zagrożenia dla klasy 3
30 – materiał ciekły zapalny lub materiał ciekły samopodgrzewający się.
33 – materiał ciekły bardzo łatwo zapalny (temperatura zapłonu < 23°C).
336 – materiał ciekły bardzo łatwo zapalny i trujący.
338 – materiał ciekły bardzo łatwo zapalny i żrący.
X333 – materiał ciekły samozapalny reagujący niebezpiecznie z wodą.
Nalepki ostrzegawcze
Pojazdy, kontenery i cysterny przewożące materiały klasy 3 muszą być oznakowane nalepkami ostrzegawczymi zgodnie z działem 5.3.1 Umowy ADR:
Nalepka klasy 3 ma wymiary 25×25 cm i jest ustawiona pod kątem 45° (kształt rombu).
Przedstawia czarny lub biały symbol płomienia na czerwonym tle z cyfrą „3" w dolnym rogu.
Nalepki umieszcza się na bokach i z tyłu pojazdu lub kontenera.
W przypadku cystern wielokomorowych każda komora powinna być oznakowana odpowiednią nalepką.
Oznakowanie opakowań
Każda sztuka przesyłki zawierająca materiał klasy 3 musi być oznakowana zgodnie z działem 5.2 Umowy ADR:
Numerem UN poprzedzonym literami „UN" (np. UN 1203).
Nalepką ostrzegawczą klasy 3 o wymiarach co najmniej 10×10 cm.
Prawidłową nazwą przewozową.
Ewentualnymi nalepkami dodatkowych zagrożeń (np. 6.1 dla materiałów trujących).
Dokumentacja przewozowa
Kompletna i prawidłowo sporządzona dokumentacja stanowi warunek dopuszczenia ładunku do przewozu i podstawę weryfikacji zgodności przez organy kontrolne. Wymagania dokumentacyjne określa część 5.4 Umowy ADR oraz art. 19 ustawy o przewozie towarów niebezpiecznych.
Dokument przewozowy
Każdy przewóz materiałów klasy 3 musi być udokumentowany dokumentem przewozowym zgodnym z wymaganiami działu 5.4.1 Umowy ADR. Dokument ten może mieć postać odrębnego formularza lub stanowić część listu przewozowego CMR z odpowiednimi adnotacjami.
Dokument przewozowy musi zawierać następujące informacje w ustalonej kolejności:
Numer UN poprzedzony literami „UN" (np. UN 1203).
Prawidłową nazwę przewozową uzupełnioną w razie potrzeby nazwą techniczną w nawiasie.
Numery nalepek ostrzegawczych lub kod klasyfikacyjny (np. 3, F1).
Grupę pakowania poprzedzoną skrótem „GP" (np. GP II).
Kod ograniczeń tunelowych w nawiasie (np. (D/E)).
Całkowitą ilość każdego towaru niebezpiecznego (masę brutto lub netto, objętość, liczbę sztuk).
Nazwę i adres nadawcy oraz odbiorcy.
Przykładowy wpis: UN 1203 BENZYNA SILNIKOWA, 3, GP II, (D/E), 20 000 litrów.
Instrukcje pisemne
Każdy pojazd przewożący towary niebezpieczne na otwartych tablicach pomarańczowych musi być wyposażony w instrukcje pisemne zgodne ze wzorem określonym w dziale 5.4.3 Umowy ADR:
Instrukcje muszą być sporządzone w języku zrozumiałym dla każdego członka załogi pojazdu.
Zawierają informacje o zagrożeniach związanych z przewożonymi materiałami.
Określają czynności do wykonania w razie wypadku lub awarii.
Wskazują zasady udzielania pierwszej pomocy oraz środki ochrony indywidualnej.
Muszą znajdować się w kabinie kierowcy w miejscu łatwo dostępnym.
Inne wymagane dokumenty
Świadectwo dopuszczenia pojazdu ADR – dla cystern i pojazdów specjalistycznych (część 9 Umowy ADR).
Zaświadczenie ADR kierowcy – potwierdzające ukończenie szkolenia i zdanie egzaminu.
Dowód rejestracyjny pojazdu z aktualnymi badaniami technicznymi.
Polisa ubezpieczenia OC przewoźnika.
Wyposażenie pojazdu
Prawidłowe wyposażenie jednostki transportowej w środki gaśnicze, ochrony osobistej i sprzęt awaryjny stanowi obowiązek przewoźnika i podlega kontroli organów nadzoru. Wymagania określa część 8.1.4 i 8.1.5 Umowy ADR.
Środki gaśnicze
Jednostki transportowe przewożące towary niebezpieczne klasy 3 muszą być wyposażone w gaśnice przenośne dla grup pożarów A, B i C zgodnie z wymaganiami działu 8.1.4 Umowy ADR:
Pojazdy o DMC ≤ 3,5 t: co najmniej dwie gaśnice o łącznej masie środka gaśniczego minimum 4 kg, w tym jedna gaśnica minimum 2 kg w kabinie kierowcy.
Pojazdy o DMC > 3,5 t do 7,5 t: łącznie minimum 8 kg środka gaśniczego.
Pojazdy o DMC > 7,5 t: łącznie minimum 12 kg środka gaśniczego, w tym jedna gaśnica minimum 2 kg w kabinie i pozostałe za kabiną lub przy komorze ładunkowej.
Gaśnice muszą spełniać wymagania normy EN 3-7, posiadać aktualną kontrolę okresową i być oznakowane datą następnej kontroli.
Środki ochrony indywidualnej
Każdy członek załogi pojazdu ADR musi być wyposażony w środki ochrony zgodnie z działem 8.1.5 Umowy ADR:
Kamizelka ostrzegawcza zgodna z normą EN ISO 20471 – dla każdego członka załogi.
Rękawice ochronne zgodne z normą EN 388 lub EN ISO 374.
Okulary ochronne lub maska ochronna twarzy zgodna z normą EN 166.
Nieiskrząca latarka przenośna – dla każdego członka załogi.
Maski ucieczkowe – przy przewozie materiałów trujących lub o zagrożeniu inhalacyjnym.
Wyposażenie ogólne i awaryjne
Co najmniej dwa stojące znaki ostrzegawcze (trójkąty lub pachołki z elementami odblaskowymi).
Płyn do płukania oczu (z wyjątkiem przewozu gazów i materiałów klasy 1).
Kliny pod koła – co najmniej dwa, odpowiednie do masy pojazdu i średnicy kół.
Łopata – przy przewozie materiałów innych niż gazy.
Osłona otworów kanalizacyjnych (mata lub folia uszczelniająca).
Pojemnik do zbierania pozostałości rozlanych substancji.
Szkolenie kierowców
Kierowca wykonujący przewóz materiałów klasy 3 ADR musi posiadać odpowiednie kwalifikacje potwierdzone zaświadczeniem ADR wydanym przez marszałka województwa po zdaniu egzaminu państwowego. Wymagania szkoleniowe określa część 8.2 Umowy ADR oraz rozdział 4 ustawy o przewozie towarów niebezpiecznych.
Kurs podstawowy ADR
Kurs podstawowy ADR trwa minimum 18 godzin lekcyjnych (część teoretyczna) oraz 1 godzinę zajęć praktycznych.
Program obejmuje: klasyfikację towarów niebezpiecznych, oznakowanie pojazdów i opakowań, dokumentację przewozową, wyposażenie pojazdu, postępowanie w sytuacjach awaryjnych oraz odpowiedzialność uczestników przewozu.
Egzamin państwowy ma formę testu pisemnego przed komisją powołaną przez marszałka województwa.
Zaświadczenie ADR jest ważne przez 5 lat i uprawnia do przewozu materiałów niebezpiecznych w sztukach przesyłki oraz luzem wszystkich klas z wyjątkiem klasy 1 i klasy 7.
Kurs specjalistyczny na cysterny
Kierowca planujący przewóz cieczy łatwopalnych klasy 3 w cysternach musi dodatkowo ukończyć kurs specjalistyczny ADR w zakresie przewozu w cysternach.
Kurs trwa 12-13 godzin lekcyjnych i obejmuje: budowę cystern, ich wyposażenie, procedury napełniania i opróżniania oraz szczególne zagrożenia związane z przewozem cysternowym.
Szkolenie kończy się odrębnym egzaminem państwowym.
Warunkiem przystąpienia do kursu cysternowego jest posiadanie aktualnych uprawnień podstawowych ADR.
Szkolenie stanowiskowe
Niezależnie od posiadania zaświadczenia ADR, każdy pracownik uczestniczący w przewozie towarów niebezpiecznych powinien odbyć szkolenie stanowiskowe zgodnie z działem 1.3 Umowy ADR:
Szkolenie organizuje pracodawca i dostosowuje je do obowiązków pracownika.
Obejmuje szczegółowe procedury obowiązujące w przedsiębiorstwie oraz specyfikę przewożonych materiałów.
Szkolenia powinny być dokumentowane i okresowo powtarzane.
Aktualizacja szkoleń jest wymagana po wprowadzeniu zmian w przepisach lub procedurach wewnętrznych.
Załadunek i rozładunek
Operacje załadunku i rozładunku materiałów klasy 3 stanowią momenty szczególnego ryzyka, wymagające ścisłego przestrzegania procedur bezpieczeństwa i stałego nadzoru. Wymagania określa część 7.5 Umowy ADR.
Przygotowanie miejsca załadunku
Miejsce operacji musi być wolne od źródeł zapłonu, właściwie oświetlone i wentylowane.
W strefie załadunku obowiązuje bezwzględny zakaz palenia tytoniu, używania papierosów elektronicznych oraz urządzeń mogących wywoływać iskry.
Wymagane jest wyposażenie w sprzęt gaśniczy i środki do zbierania wycieków (sorbenty).
Pojazd powinien być uziemiony za pomocą przewodu uziemiającego przed rozpoczęciem napełniania cysterny.
Kontrola przed załadunkiem
Przed przyjęciem ładunku do przewozu należy sprawdzić:
Zgodność dokumentacji z rodzajem i ilością towaru.
Stan techniczny opakowań lub cysterny (szczelność, brak uszkodzeń mechanicznych).
Poprawność oznaczeń na opakowaniach (numer UN, nalepki, nazwa przewozowa).
Kompletność wyposażenia pojazdu i dokumentów.
W przypadku stwierdzenia niezgodności lub uszkodzeń załadunek nie powinien być kontynuowany.
Procedury bezpieczeństwa podczas załadunku cystern
Przestrzegać maksymalnego stopnia napełnienia określonego dla danego materiału i typu zbiornika.
Przepełnienie cysterny może prowadzić do wycieku materiału przez zawory bezpieczeństwa wskutek rozszerzalności cieplnej cieczy.
Wszystkie włazy, zawory i przyłącza muszą być szczelnie zamknięte po zakończeniu operacji.
Przed wyjazdem sprawdzić brak wycieków i prawidłowość zamknięcia wszystkich elementów instalacji.
Rozładunek i czyszczenie
Przy rozładunku obowiązują analogiczne zasady bezpieczeństwa jak przy załadunku.
Po całkowitym opróżnieniu cysterny lub usunięciu opakowań należy usunąć oznakowanie ADR lub je zakryć.
Czyszczenie cysterny po przewozie materiału klasy 3 należy przeprowadzić w wyspecjalizowanym zakładzie.
Dokumentację czyszczenia należy przechowywać zgodnie z wymaganiami przepisów.
Doradca ds. bezpieczeństwa ADR
Przedsiębiorstwa uczestniczące w przewozie towarów niebezpiecznych są zobowiązane do wyznaczenia doradcy ds. bezpieczeństwa przewozu towarów niebezpiecznych (DGSA) zgodnie z działem 1.8.3 Umowy ADR oraz art. 15 ustawy o przewozie towarów niebezpiecznych.
Obowiązek wyznaczenia doradcy
Obowiązek dotyczy przedsiębiorstw, które nadają, przewożą, pakują, załadowują, napełniają lub rozładowują towary niebezpieczne wymagające oznakowania pojazdu tablicami ADR.
Zwolnienie z obowiązku dotyczy jedynie przewozów realizowanych w ilościach nieprzekraczających limitów określonych dla wyłączenia 1.1.3.6 ADR.
Brak wyznaczenia doradcy podlega karze administracyjnej w wysokości 5 000 zł (załącznik do ustawy o przewozie towarów niebezpiecznych, lp. 1.1).
Zadania doradcy ADR
Głównym zadaniem doradcy jest dążenie do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa zgodnie z wymaganiami ADR. Do obowiązków doradcy należy w szczególności:
Nadzorowanie zgodności postępowania z wymaganiami dotyczącymi przewozu towarów niebezpiecznych.
Doradzanie przedsiębiorstwu w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych.
Sporządzanie rocznego sprawozdania z działalności przedsiębiorstwa w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych.
Nadzorowanie procedur identyfikacji i klasyfikacji towarów niebezpiecznych.
Sprawdzanie prawidłowości dokumentacji i oznaczeń.
Kontrolowanie szkoleń pracowników.
Opracowywanie procedur awaryjnych.
Sprawozdanie roczne i raport z wypadku
Doradca sporządza roczne sprawozdanie z działalności przedsiębiorstwa, które powinno być przechowywane przez 5 lat i udostępniane organom kontrolnym na żądanie.
W przypadku poważnego wypadku lub awarii doradca sporządza raport z wypadku zgodnie z działem 1.8.3.6 Umowy ADR.
Raport należy złożyć do właściwego wojewódzkiego inspektoratu transportu drogowego w terminie 14 dni od zdarzenia.
Postępowanie awaryjne
Znajomość procedur awaryjnych i umiejętność ich stosowania może zadecydować o bezpieczeństwie kierowcy, innych uczestników ruchu i środowiska. Instrukcje pisemne ADR zawierają szczegółowe wytyczne postępowania w sytuacjach kryzysowych.
Czynności w razie wypadku
W przypadku wypadku lub awarii z udziałem materiałów klasy 3 kierowca powinien wykonać następujące czynności:
Zahamować pojazd, wyłączyć silnik i odłączyć akumulator za pomocą wyłącznika głównego.
Unikać źródeł zapłonu – nie palić, nie włączać żadnych urządzeń elektrycznych.
Założyć kamizelkę ostrzegawczą i ustawić znaki ostrzegawcze.
Powiadomić służby ratunkowe (tel. 112), podając: lokalizację, rodzaj przewożonego materiału (numer UN i nazwę), ilość oraz charakter zdarzenia.
Przekazać służbom dokument przewozowy i instrukcje pisemne.
Nie dopuścić osób postronnych do strefy zagrożenia.
Postępowanie przy wycieku
Założyć środki ochrony indywidualnej (rękawice, okulary, kombinezon jeśli dostępny).
Uszczelnić źródło wycieku, jeśli to możliwe i bezpieczne.
Ograniczyć rozprzestrzenianie się cieczy za pomocą sorbentów lub wałów ziemnych.
Nie dopuścić do przedostania się substancji do kanalizacji, wód powierzchniowych lub gruntu.
Zabezpieczyć obszar wycieku przed źródłami zapłonu.
Nie używać wody pod ciśnieniem – może rozproszyć ciecz i powiększyć strefę skażenia.
Raportowanie zdarzeń
Poważne wypadki i awarie podlegają obowiązkowi raportowania zgodnie z działem 1.8.5 Umowy ADR. Kryteria wypadku podlegającego raportowaniu obejmują:
Śmierć lub obrażenia wymagające hospitalizacji.
Uwolnienie towaru niebezpiecznego w ilościach przekraczających określone limity.
Szkody materialne lub środowiskowe o wartości przekraczającej określone progi.
Konieczność interwencji służb ratowniczych.
Podsumowanie
Przewóz materiałów klasy 3 ADR wymaga kompleksowego przygotowania obejmującego prawidłową klasyfikację substancji, dobór odpowiednich opakowań lub cystern, właściwe oznakowanie pojazdu i ładunku, kompletną dokumentację przewozową, wyposażenie pojazdu w wymagane środki bezpieczeństwa oraz przeszkolenie kierowcy. Przestrzeganie tych wymagań chroni ludzi, środowisko i mienie, a także zabezpiecza przedsiębiorstwo przed konsekwencjami prawnymi i finansowymi.
Kluczowe działania do podjęcia
Zweryfikuj aktualność procedur ADR w przedsiębiorstwie, ze szczególnym uwzględnieniem klasyfikacji przewożonych materiałów i zgodności dokumentacji z wymaganiami Umowy ADR 2025.
Sprawdź kompletność wyposażenia pojazdów ADR, w tym gaśnic z aktualną kontrolą okresową, środków ochrony indywidualnej i sprzętu awaryjnego.
Przeprowadź przegląd szkoleń kierowców i personelu, upewniając się że wszyscy posiadają aktualne zaświadczenia i wiedzę o zmianach w przepisach.
Zaktualizuj współpracę z doradcą ds. bezpieczeństwa ADR, wykorzystując jego wsparcie do bieżącego doskonalenia procedur.
Wprowadź lub udoskonal system kontroli wewnętrznych, obejmujący weryfikację dokumentacji, oznaczeń i wyposażenia przed każdym przewozem.
Praktyczne wskazówki
Przed każdym przewozem kierowca powinien sprawdzić zgodność dokumentacji z rzeczywistym ładunkiem, kompletność oznaczeń i stan techniczny wyposażenia.
Regularnie aktualizuj wiedzę o zmianach w przepisach ADR, które wchodzą w życie w cyklach dwuletnich. Obecna edycja ADR 2025-2027 obowiązuje od 1 stycznia 2025 roku z okresem przejściowym do 1 lipca 2025 roku.
Dokumentuj wszystkie szkolenia, kontrole i zdarzenia związane z przewozem towarów niebezpiecznych – dokumentacja stanowi dowód należytej staranności.
Współpracuj z doświadczonym doradcą ADR, który pomoże w interpretacji przepisów i dostosowaniu procedur do specyfiki przedsiębiorstwa.
Wdrażaj narzędzia cyfrowe, takie jak checklisty elektroniczne i aplikacje do obsługi dokumentów ADR, które ograniczają ryzyko błędów ludzkich.
Spis źródeł
Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR) wraz z załącznikami A i B, edycja ADR 2025-2027, obowiązująca od 1 stycznia 2025 r.
Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 643 – tekst jednolity).
Oświadczenie rządowe z dnia 6 marca 2025 r. w sprawie wejścia w życie zmian do załączników A i B do Umowy ADR (Dz.U. z 2025 r. poz. 642).
Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 29 maja 2012 r. w sprawie prowadzenia kursów z zakresu przewozu towarów niebezpiecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 24 – tekst jednolity).
Norma EN 3-7:2004+A1:2007 – Gaśnice przenośne.
Norma EN ISO 20471 – Odzież ostrzegawcza o intensywnej widzialności.
