Jakie kryteria powinna spełniać legalna firma transportowa?

Opracował: dr inż. Bogusław Madej

W obecnym otoczeniu gospodarczym założenie firmy transportowej stanowi atrakcyjną możliwość rozwoju przedsiębiorczego, jednak wymaga spełnienia szeregu rygorystycznych kryteriów prawnych. Branża transportu drogowego podlega szczegółowym regulacjom zarówno krajowym, jak i unijnym, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach oraz uczciwej konkurencji na rynku. Nieprzestrzeganie tych wymogów może skutkować nie tylko brakiem możliwości rozpoczęcia działalności, ale także poważnymi konsekwencjami prawnymi i finansowymi. Niniejszy artykuł szczegółowo omawia wszystkie kryteria, które musi spełnić przedsiębiorca zamierzający prowadzić legalną działalność w branży transportu drogowego, od formalności rejestracyjnych po wymagania dotyczące kompetencji zawodowych i zdolności finansowej.

Spis treści

Podstawowe wymogi formalne dla przedsiębiorcy
Certyfikat kompetencji zawodowych
Licencje i zezwolenia transportowe
Zdolność finansowa
Dobra reputacja w transporcie
Baza eksploatacyjna
Wymagania dotyczące pojazdów
Ubezpieczenia obowiązkowe

Podstawowe wymagania formalne dla przedsiębiorcy

Pierwszą grupę kryteriów stanowią podstawowe wymogi formalne, które musi spełnić każdy przedsiębiorca zamierzający prowadzić działalność transportową zgodnie z ustawą z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. 2022 poz. 2201).

Wymagania osobowe

1. Pełnoletność – przedsiębiorca musi ukończyć 18 lat oraz posiadać pełną zdolność do czynności prawnych zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.
2. Obywatelstwo lub tytuł pobytowy – wymagane jest posiadanie obywatelstwa polskiego lub odpowiedniego tytułu pobytowego w przypadku cudzoziemców zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1071/2009.
3. Rzeczywista i stała siedziba – przedsiębiorca musi posiadać rzeczywistą i stałą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
4. Niekaralność – brak prawomocnych skazań za przestępstwa umyślne przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu, obrotowi gospodarczemu, wiarygodności dokumentów oraz ochronie środowiska.

Rejestracja działalności

1. Forma prawna działalności – wybór odpowiedniej formy prawnej prowadzenia działalności gospodarczej, najczęściej jako jednoosobowa działalność gospodarcza lub spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.
2. Wpis do CEIDG lub KRS – dokonanie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej lub Krajowego Rejestru Sądowego w zależności od wybranej formy prawnej.
3. Uzyskanie numeru NIP i REGON – rejestracja dla celów podatkowych i statystycznych w odpowiednich urzędach skarbowych i statystycznych.
4. Zgłoszenie do ZUS – rejestracja w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych jako płatnik składek oraz ubezpieczenie przedsiębiorcy i ewentualnych pracowników.

Wymagania dotyczące osoby zarządzającej transportem

1. Wyznaczenie zarządzającego transportem – obowiązek wskazania co najmniej jednej osoby zarządzającej operacjami transportowymi w przedsiębiorstwie zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.
2. Rzeczywisty związek z przedsiębiorstwem – zarządzający musi mieć rzeczywisty związek z przedsiębiorstwem jako właściciel, dyrektor, wspólnik lub pracownik na podstawie umowy o pracę.
3. Miejsce zamieszkania – zarządzający powinien mieć miejsce zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej oraz rzeczywisty udział w zarządzaniu przedsiębiorstwem.
4. Ciągłość zarządzania – zapewnienie ciągłego i rzeczywistego zarządzania operacjami transportowymi przez wyznaczoną osobę przez cały okres prowadzenia działalności.

Certyfikat kompetencji zawodowych

Drugie fundamentalne kryterium dotyczy posiadania przez przedsiębiorcę lub wyznaczoną osobę odpowiednich kompetencji zawodowych potwierdzonych certyfikatem wydanym przez uprawniony organ.

Wymaganie posiadania certyfikatu

1. Obowiązek certyfikacji – zgodnie z art. 38 ustawy o transporcie drogowym przedsiębiorca lub osoba zarządzająca transportem musi posiadać Certyfikat Kompetencji Zawodowych Przewoźników Drogowych.
2. Zakres certyfikatu – certyfikat musi odpowiadać rodzajowi wykonywanego transportu (przewóz rzeczy lub osób) oraz obszarowi działania (krajowy lub międzynarodowy).
3. Organ wydający – certyfikat wydawany jest przez Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie po zdaniu odpowiedniego egzaminu państwowego.
4. Ważność certyfikatu – certyfikat wydawany jest na czas nieokreślony, jednak wymaga okresowego dokształcania się zgodnie z przepisami o kwalifikacjach zawodowych.

Proces uzyskiwania certyfikatu

1. Przygotowanie do egzaminu – ukończenie kursu przygotowawczego lub samodzielne przygotowanie się do egzaminu z zakresu wiedzy o transporcie drogowym.
2. Egzamin państwowy – zdanie egzaminu przeprowadzanego przez komisję egzaminacyjną działającą przy Instytucie Transportu Samochodowego.
3. Zakres egzaminu – egzamin obejmuje wiedzę z zakresu prawa transportowego, przepisów ruchu drogowego, zarządzania przedsiębiorstwem transportowym oraz bezpieczeństwa przewozów.
4. Koszty egzaminu – opłata za egzamin wynosi 500 złotych, a za wydanie certyfikatu dodatkowo 300 złotych zgodnie z taryfą opłat ITS.

Zwolnienia z egzaminu

1. Wykształcenie wyższe – absolwenci kierunków studiów związanych z transportem mogą otrzymać zwolnienie z części egzaminu lub całego egzaminu w zależności od programu studiów.
2. Doświadczenie zawodowe – osoby z wieloletnim doświadczeniem w zarządzaniu transportem mogą ubiegać się o zwolnienie z części egzaminu.
3. Poprzednie certyfikaty – posiadacze certyfikatów w innych kategoriach transportu mogą otrzymać zwolnienie z części wspólnej egzaminu.
4. Certyfikaty zagraniczne – możliwość uznania certyfikatów wydanych przez organy innych państw członkowskich UE na zasadach wzajemności.

Licencje i zezwolenia transportowe

Trzecie kluczowe kryterium obejmuje uzyskanie odpowiednich licencji i zezwoleń umożliwiających legalne wykonywanie przewozów drogowych w zależności od rodzaju i zakresu planowanej działalności.

Zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego

1. Podstawa prawna – zezwolenie wydawane jest na podstawie art. 5 ustawy o transporcie drogowym oraz rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 dla przewozów krajowych.
2. Organ wydający – zezwolenie wydaje starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy lub Główny Inspektor Transportu Drogowego w określonych przypadkach.
3. Zakres uprawnień – zezwolenie uprawnia do wykonywania krajowego przewozu drogowego rzeczy pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony.
4. Czas ważności – zezwolenie wydawane jest na czas nieoznaczony, jednak podlega okresowej kontroli spełniania warunków jego uzyskania.

Licencja wspólnotowa

1. Wymóg dla przewozów międzynarodowych – licencja wspólnotowa wymagana jest do wykonywania międzynarodowego przewozu rzeczy pojazdami o DMC powyżej 2,5 tony zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1071/2009.
2. Proces uzyskiwania – licencję wydaje Główny Inspektor Transportu Drogowego po spełnieniu wszystkich wymogów określonych w przepisach unijnych.
3. Wypisy z licencji – dla każdego pojazdu wykorzystywanego w transporcie międzynarodowym wymagane jest posiadanie aktualnego wypisu z licencji wspólnotowej.
4. Koszty licencji – opłata za licencję wspólnotową wynosi 1000 złotych, a za każdy wypis dodatkowo 110 złotych zgodnie z taryfą opłat GITD.

Licencje specjalistyczne

1. Licencja na przewóz osób – wymagana dla przedsiębiorców wykonujących przewóz osób pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu powyżej 9 osób.
2. Licencja spedycyjna – niezbędna dla działalności w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy i organizowania transportu multimodalnego.
3. Zezwolenia specjalne – dodatkowe zezwolenia wymagane przy przewozach ponadgabarytowych, towarów niebezpiecznych lub innych ładunków specjalnych.
4. Procedury odnowienia – wszystkie licencje wymagają okresowego odnowienia i kontroli spełniania warunków ich uzyskania przez cały okres prowadzenia działalności.

Zdolność finansowa

Czwarte fundamentalne kryterium dotyczy wykazania przez przedsiębiorcę odpowiedniej zdolności finansowej zapewniającej stabilność prowadzonej działalności transportowej oraz wywiązywanie się z zobowiązań.

Minimalne wymagania finansowe

1. Kwoty bazowe – zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1071/2009 przedsiębiorca musi dysponować kapitałem w wysokości 9000 EUR na pierwszy pojazd oraz 5000 EUR na każdy kolejny pojazd o DMC powyżej 3,5 tony.
2. Pojazdy do 3,5 tony – dla pojazdów o DMC od 2,5 do 3,5 tony w transporcie międzynarodowym wymagane jest zabezpieczenie w wysokości 900 EUR na każdy pojazd.
3. Przeliczenie na złote – kwoty wyrażone w euro przeliczane są według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego września poprzedzającego rok, w którym dokonywana jest ocena.
4. Ciągłość zabezpieczenia – wymóg utrzymywania odpowiedniej zdolności finansowej przez cały okres prowadzenia działalności transportowej.

Sposoby dokumentowania zdolności finansowej

1. Roczne sprawozdanie finansowe – podstawowy sposób wykazania zdolności finansowej dla przedsiębiorców podlegających ustawie o rachunkowości, potwierdzone przez biegłego rewidenta.
2. Gwarancja bankowa – alternatywny sposób zabezpieczenia finansowego poprzez uzyskanie gwarancji z banku lub instytucji finansowej na wymaganą kwotę.
3. Polisa ubezpieczeniowa – możliwość wykupienia polisy ubezpieczenia odpowiedzialności zawodowej lub innej polisy stanowiącej zabezpieczenie zobowiązań finansowych.
4. Inne dokumenty finansowe – dla mniejszych przedsiębiorców możliwość wykazania zdolności finansowej poprzez oświadczenia majątkowe, zaświadczenia bankowe lub inne dokumenty.

Kontrola zdolności finansowej

1. Obowiązek coroczny – przedsiębiorcy mają obowiązek corocznie do 31 sierpnia wykazywać organowi kontroli spełnienie wymogów dotyczących zdolności finansowej.
2. Dokumentacja finansowa – przedkładanie odpowiedniej dokumentacji potwierdzającej posiadanie wymaganego kapitału i rezerw finansowych.
3. Konsekwencje braku wykazania – niewykazanie zdolności finansowej może skutkować cofnięciem licencji lub zawieszeniem uprawnień do wykonywania przewozów.
4. Aktualizacja zabezpieczeń – konieczność dostosowywania wysokości zabezpieczeń finansowych do zmieniającej się liczby pojazdów w transporcie.

Dobra reputacja w transporcie

Piąte istotne kryterium dotyczy wymogu cieszenia się dobrą reputacją, która w rozumieniu przepisów transportowych oznacza spełnienie określonych wymogów dotyczących niekaralności oraz przestrzegania przepisów branżowych.

Definicja dobrej reputacji

1. Wymóg niekaralności – zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1071/2009 przedsiębiorca i zarządzający transportem nie mogą być prawomocnie skazani za określone przestępstwa umyślne.
2. Katalog przestępstw wykluczających – przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu, obrotowi gospodarczemu, wiarygodności dokumentów, ochronie środowiska oraz przestępstwa karne skarbowe.
3. Naruszenia przepisów transportowych – brak poważnych, bardzo poważnych lub najpoważniejszych naruszeń przepisów w dziedzinie transportu drogowego określonych w stosownych rozporządzeniach.
4. Ciągłość wymogu – obowiązek utrzymywania dobrej reputacji przez cały okres prowadzenia działalności transportowej pod rygorem utraty uprawnień.

Osoby podlegające ocenie

1. Przedsiębiorca-osoba fizyczna – w przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej ocenie podlega sam przedsiębiorca prowadzący działalność.
2. Zarządzający transportem – osoba wyznaczona do zarządzania operacjami transportowymi w przedsiębiorstwie musi spełniać wymogi dobrej reputacji.
3. Osoby kierownicze – w spółkach prawa handlowego ocenie mogą podlegać członkowie zarządu, wspólnicy lub inne osoby mające rzeczywisty wpływ na działalność.
4. Zakres odpowiedzialności – dobra reputacja dotyczy zarówno działań w sferze zawodowej, jak i prywatnej osób podlegających ocenie.

Konsekwencje utraty dobrej reputacji

1. Zawieszenie zezwolenia – stwierdzenie utraty dobrej reputacji skutkuje zawieszeniem zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego na okres od 1 do 10 lat.
2. Utrata certyfikatu – zarządzający transportem traci Certyfikat Kompetencji Zawodowych i zostaje uznany za niezdolnego do kierowania operacjami transportowymi.
3. Niemożność wykonywania przewozów – przedsiębiorca nie może wykonywać żadnych przewozów zarobkowych do czasu przywrócenia dobrej reputacji.
4. Plan naprawczy – możliwość uniknięcia konsekwencji poprzez wdrożenie odpowiedniego planu naprawczego i środków rehabilitacyjnych.

Baza eksploatacyjna

Szóste ważne kryterium dotyczy posiadania odpowiedniej bazy eksploatacyjnej umożliwiającej prowadzenie działalności transportowej w sposób zorganizowany i ciągły zgodnie z wymogami Pakietu Mobilności.

Definicja i wymagania

1. Pojęcie bazy eksploatacyjnej – zgodnie z art. 4 pkt 21a ustawy o transporcie drogowym to miejsce będące w dyspozycji przedsiębiorcy, przystosowane do prowadzenia działalności transportowej w sposób zorganizowany i ciągły.
2. Lokalizacja – baza eksploatacyjna musi znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i być adekwatna do skali prowadzonej działalności.
3. Elementy składowe – baza musi zawierać co najmniej jeden z elementów: miejsce postojowe, miejsce załadunku/rozładunku/łączenia ładunków lub miejsce konserwacji/naprawy pojazdów.
4. Wyposażenie techniczne – baza powinna być wyposażona w odpowiedni sprzęt i urządzenia techniczne umożliwiające ciągłe i zorganizowane prowadzenie działalności.

Wymagania dotyczące miejsc postojowych

1. Liczba miejsc – od 1 stycznia 2023 roku wymagane jest dysponowanie miejscami postojowymi w liczbie odpowiadającej co najmniej 1/3 liczby zgłoszonych pojazdów.
2. Minimum miejsc – w przypadku zgłoszenia nie więcej niż dwóch pojazdów konieczne jest dysponowanie co najmniej jednym miejscem postojowym.
3. Dostosowanie infrastrukturalne – miejsca postojowe muszą być przystosowane do postoju pojazdów ciężarowych i spełniać wymogi prawa budowlanego.
4. Dokumentacja prawna – konieczność posiadania tytułu prawnego do dysponowania bazą eksploatacyjną (własność, najem, dzierżawa).

Kontrola i weryfikacja

1. Procedura weryfikacji – Główny Inspektorat Transportu Drogowego skrupulatnie weryfikuje lokalizację i charakterystyk bazy eksploatacyjnej na etapie wydawania licencji.
2. Dokumenty potwierdzające – wymagane jest przedłożenie umów najmu, aktów własności lub innych dokumentów potwierdzających prawo dysponowania bazą.
3. Kontrole urzędów gmin – GITD może zwracać się do gmin o weryfikację, czy wskazane przez przewoźnika miejsce odpowiada wymogom parkingu dla pojazdów ciężarowych.
4. Aktualizacja danych – obowiązek informowania organów o wszelkich zmianach dotyczących bazy eksploatacyjnej w terminie 28 dni.

Wymagania dotyczące pojazdów

Siódme kryterium obejmuje wymogi związane z pojazdami wykorzystywanymi w działalności transportowej oraz ich prawidłową rejestracją i dopuszczeniem do ruchu.

Rejestracja i dokumenty pojazdu

1. Dowód rejestracyjny – każdy pojazd musi posiadać aktualny dowód rejestracyjny wydany przez właściwy wydział komunikacji zgodnie z Prawem o ruchu drogowym.
2. Karta pojazdu – dla pojazdów o DMC powyżej 3,5 tony wymagane jest posiadanie karty pojazdu potwierdzającej parametry techniczne.
3. Certyfikat zgodności – pojazdy muszą posiadać certyfikat zgodności WE potwierdzający spełnienie wymogów homologacyjnych dla danego typu pojazdu.
4. Przepisy przejściowe – starsze pojazdy mogą być eksploatowane pod warunkiem spełnienia wymogów obowiązujących w momencie ich pierwszej rejestracji.

Badania techniczne i przeglądy

1. Okresowe badania techniczne – wszystkie pojazdy muszą mieć aktualne badania techniczne przeprowadzane w stacjach kontroli pojazdów w terminach określonych przepisami.
2. Badania dodatkowe – pojazdy wykorzystywane komercyjnie podlegają dodatkowym badaniom i kontrolom technicznym w skróconych terminach.
3. Dokumentacja przeglądów – prowadzenie dokumentacji wszystkich przeglądów, napraw i kontroli technicznych wykonywanych na pojazdach.
4. Certyfikaty specjalistyczne – dla pojazdów przewożących określone kategorie ładunków wymagane są dodatkowe certyfikaty (ATP dla żywności, ADR dla towarów niebezpiecznych).

Wyposażenie i oznakowanie

1. Wyposażenie podstawowe – każdy pojazd musi być wyposażony w gaśnicę, apteczką, trójkąty ostrzegawcze oraz inne elementy wymagane przepisami.
2. Tachograf – pojazdy o DMC powyżej 3,5 tony muszą być wyposażone w sprawny tachograf cyfrowy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 165/2014.
3. Oznakowanie firmowe – pojazdy powinny być oznakowane nazwą firmy transportowej oraz numerami telefonów zgodnie z wymogami identyfikacji przewoźnika.
4. Systemy bezpieczeństwa – nowoczesne pojazdy muszą być wyposażone w systemy bezpieczeństwa czynnego i biernego zgodnie z przepisami homologacyjnymi.

Zarządzanie flotą

1. Ewidencja pojazdów – prowadzenie szczegółowej ewidencji wszystkich pojazdów wykorzystywanych w działalności transportowej z aktualnymi danymi technicznymi.
2. Planowanie odnowienia – systematyczne planowanie odnowienia floty z uwzględnieniem wymogów prawnych oraz ekonomicznych aspektów eksploatacji.
3. Monitoring stanu technicznego – wdrożenie systemu monitorowania stanu technicznego pojazdów oraz planowania przeglądów i napraw.
4. Ubezpieczenie pojazdów – zapewnienie odpowiedniego ubezpieczenia wszystkich pojazdów oraz prowadzenie dokumentacji ubezpieczeniowej.

Ubezpieczenia obowiązkowe

Ósme i ostatnie kluczowe kryterium obejmuje wymogi dotyczące posiadania odpowiednich ubezpieczeń chroniących interesy przewoźnika oraz osób trzecich w związku z prowadzoną działalnością transportową.

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej pojazdu

1. Obowiązek ubezpieczenia OC – zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych każdy pojazd musi mieć wykupione ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego.
2. Sumy gwarancyjne – minimalne sumy gwarancyjne określone w przepisach wynoszą obecnie 6 mln EUR na zdarzenie dla szkód na osobie oraz 1,2 mln EUR dla szkód w mieniu.
3. Ważność polisy – ubezpieczenie OC musi być wykupione na cały okres eksploatacji pojazdu bez przerw w ochronie ubezpieczeniowej.
4. Zielona Karta – dla przewozów międzynarodowych wymagane jest posiadanie Zielonej Karty potwierdzającej międzynarodową ważność polisy OC.

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej przewoźnika

1. Ubezpieczenie OCP – dodatkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej przewoźnika chroniące przed roszczeniami związanymi z utratą, uszkodzeniem lub zniszczeniem przewożonych towarów.
2. Suma ubezpieczenia – wysokość sumy ubezpieczenia powinna być dostosowana do wartości przewożonych towarów oraz skali działalności transportowej.
3. Zakres terytorialny – polisa powinna obejmować obszar planowanej działalności transportowej, w tym kraje członkowskie UE dla przewozów międzynarodowych.
4. Wyłączenia odpowiedzialności – szczegółowa analiza wyłączeń zawartych w polisie oraz ewentualne rozszerzenie ochrony ubezpieczeniowej o dodatkowe ryzyka.

Dodatkowe ubezpieczenia

1. Ubezpieczenie ładunku (cargo) – fakultatywne ubezpieczenie chroniące wartość przewożonych towarów przed różnorodnymi ryzykami podczas transportu.
2. Ubezpieczenie pojazdów AC – dobrowolne ubezpieczenie autocasco chroniące pojazdy przewoźnika przed kradzieżą, kolizją, pożarem i innymi zdarzeniami losowymi.
3. Ubezpieczenie assistance – usługi pomocy drogowej zapewniające szybką reakcję w przypadku awarii lub wypadku pojazdu podczas przewozu.
4. Ubezpieczenie utraty zysków – ochrona przed stratami finansowymi wynikającymi z niemożności wykonywania działalności transportowej z przyczyn ubezpieczeniowych.

Procedury szkodowe

1. Zgłaszanie szkód – wdrożenie jasnych procedur zgłaszania szkód do ubezpieczycieli oraz współpracy z likwidatorami w procesie ustalania wysokości odszkodowań.
2. Dokumentacja szkodowa – prowadzenie szczegółowej dokumentacji wszystkich szkód oraz postępowań likwidacyjnych dla potrzeb analizy ryzyka i optymalizacji kosztów ubezpieczenia.
3. Współpraca z brokerami – rozważenie współpracy z brokerami ubezpieczeniowymi w celu optymalizacji kosztów oraz zakresu ochrony ubezpieczeniowej.
4. Analiza szkodowości – regularna analiza szkodowości własnej oraz wdrażanie działań prewencyjnych mających na celu ograniczenie ryzyka wystąpienia szkód.

Podsumowanie

Prowadzenie legalnej firmy transportowej wymaga spełnienia kompleksowego zestawu kryteriów prawnych, finansowych i operacyjnych, które są ściśle kontrolowane przez organy państwowe. Kluczem do sukcesu jest systematyczne podejście do spełniania wszystkich wymagań oraz ich utrzymywania przez cały okres działalności.

Najważniejszymi wnioskami płynącymi z analizy kryteriów jest konieczność traktowania procesu legalizacji działalności transportowej jako inwestycji długoterminowej wymagającej nie tylko początkowych nakładów finansowych, ale także ciągłego monitorowania zgodności z przepisami.

mieniające się regulacje krajowe i unijne wymagają od przedsiębiorców stałego śledzenia nowości prawnych oraz dostosowywania działalności do nowych wymogów.

Praktyczne zalecenia dla przedsiębiorców obejmują wcześniejsze planowanie procesu uzyskiwania licencji, zabezpieczenie odpowiednich środków finansowych oraz nawiązanie współpracy z profesjonalnymi doradcami w zakresie prawa transportowego. Inwestycja w prawidłowe wypełnienie wszystkich wymogów prawnych zwraca się poprzez możliwość legalnego i bezpiecznego prowadzenia działalności na konkurencyjnym rynku transportowym oraz uniknięcie kosztownych sankcji za nieprzestrzeganie przepisów.

Spis źródeł

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. 2022 poz. 2201)
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. 2020 poz. 1740)
Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. 2021 poz. 450)
Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003 Nr 124)
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 561/2006 w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 w sprawie tachografów w transporcie drogowym
Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. 2021 poz. 217)
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia
Komunikaty Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego w sprawie aktualnych wymogów dla przewoźników drogowych

Hashtagi

#LegalnaFirmaTransportowa #KryteriaTransportowe #LicencjaTransportowa #CertyfikatKompetencji #TransportDrogowy #ZdolnośćFinansowa #DobraReputacjaPrzewoźnik